dinsdag 26 mei 2020
Applaus voor vrachtwagenchauffeur Bart de Bakker!
“Ik rijd omdat ik hou van een stukje vrijheid.” Vrachtwagenchauffeur Bart de Bakker (43) vervoert zijn komkommers dus ook tijdens de coronacrisis gewoon van de telers naar de groenteveiling. Zo kan iedereen van een lekkere salade blijven eten.
Leestijd: 4 minuten
Het zal nu zo’n twintig jaar zijn dat Bart uit Schijf met een grote transportwagen rondrijdt en vrachten veilig van A naar B brengt. In zijn beginjaren als chauffeur kwam hij regelmatig in Spanje en Frankrijk. Daar ontmoette hij nieuwe mensen en leerde hij andere talen. Avontuurlijk was dat, gewoon even stoppen wanneer jíj dat wil en op een geweldig restaurant stuiten.
Tegenwoordig rijdt hij dichter bij huis en familie, in de regio Noord-Brabant. Maar die vrijheid is gebleven: “Lekker op jezelf, muziekje aan of radio luisteren. Je weet niet precies wat het verkeer gaat doen. Er gaat veel vrije tijd in dit beroep zitten en er zijn geen vaste werktijden. Daar moet je tegen kunnen en je gezin moet daar achter staan. Ik kan niet garanderen dat ik mijn dochter van school kan ophalen. Toch lukt het zo en ik vind het heerlijk.”
Wagenpark
Bart begon na een vakopleiding wegvervoer als monteur in het wagenpark van zijn stageplek. Na vijf jaar 'tussen vier muren' maakte hij de overstap naar chauffeur. Nu werkt hij voor Van Dijck Transport in Zundert, een klein vrachtbedrijf met vijf wagens en wat ‘charters’ (ingehuurde krachten). Een fijn bedrijf. Hij is erg gesteld op het contact met 'zijn' vaste klanten, de telers die klaar staan om zijn oplegger te vullen met groente en fruit.
“Mijn werk is veranderd sinds corona. Het is bijvoorbeeld rustiger op de weg. Zeker in het begin merkten wij ook dat mensen gingen hamsteren. Toen hadden we het heel druk. Er zijn inmiddels ook meer veiligheidsregels bij de bedrijven. Het grootste verschil is dat de werknemers bij de telers nu vaak mijn oplegger vullen, om zo min mogelijk fysiek contact met anderen te hebben. Ik moet erop vertrouwen dat zij alles goed vastzetten en de pallets goed laden. Want uiteindelijk moet ik met dat zaakje de weg op. Dat is wel spannend.”
“Het is leuk dat de media zeggen dat ik een vitaal beroep heb omdat ik bijdraag aan het bevoorraden van de distributiecentra en supermarkten. Maar als ik eerlijk ben: het is gewoon mijn werk. Ik doe het met plezier. En neem van mij aan, we hoeven niet bang te zijn voor lege schappen. De aanvoer is zo groot.”
Ook op avontuur met een oplegger? Kijk dan op kiesmbo.nl voor een opleiding in de transportsector.
Leestijd: 4 minuten
Het zal nu zo’n twintig jaar zijn dat Bart uit Schijf met een grote transportwagen rondrijdt en vrachten veilig van A naar B brengt. In zijn beginjaren als chauffeur kwam hij regelmatig in Spanje en Frankrijk. Daar ontmoette hij nieuwe mensen en leerde hij andere talen. Avontuurlijk was dat, gewoon even stoppen wanneer jíj dat wil en op een geweldig restaurant stuiten.
Tegenwoordig rijdt hij dichter bij huis en familie, in de regio Noord-Brabant. Maar die vrijheid is gebleven: “Lekker op jezelf, muziekje aan of radio luisteren. Je weet niet precies wat het verkeer gaat doen. Er gaat veel vrije tijd in dit beroep zitten en er zijn geen vaste werktijden. Daar moet je tegen kunnen en je gezin moet daar achter staan. Ik kan niet garanderen dat ik mijn dochter van school kan ophalen. Toch lukt het zo en ik vind het heerlijk.”
Wagenpark
Bart begon na een vakopleiding wegvervoer als monteur in het wagenpark van zijn stageplek. Na vijf jaar 'tussen vier muren' maakte hij de overstap naar chauffeur. Nu werkt hij voor Van Dijck Transport in Zundert, een klein vrachtbedrijf met vijf wagens en wat ‘charters’ (ingehuurde krachten). Een fijn bedrijf. Hij is erg gesteld op het contact met 'zijn' vaste klanten, de telers die klaar staan om zijn oplegger te vullen met groente en fruit.
“Mijn werk is veranderd sinds corona. Het is bijvoorbeeld rustiger op de weg. Zeker in het begin merkten wij ook dat mensen gingen hamsteren. Toen hadden we het heel druk. Er zijn inmiddels ook meer veiligheidsregels bij de bedrijven. Het grootste verschil is dat de werknemers bij de telers nu vaak mijn oplegger vullen, om zo min mogelijk fysiek contact met anderen te hebben. Ik moet erop vertrouwen dat zij alles goed vastzetten en de pallets goed laden. Want uiteindelijk moet ik met dat zaakje de weg op. Dat is wel spannend.”
“Het is leuk dat de media zeggen dat ik een vitaal beroep heb omdat ik bijdraag aan het bevoorraden van de distributiecentra en supermarkten. Maar als ik eerlijk ben: het is gewoon mijn werk. Ik doe het met plezier. En neem van mij aan, we hoeven niet bang te zijn voor lege schappen. De aanvoer is zo groot.”
Ook op avontuur met een oplegger? Kijk dan op kiesmbo.nl voor een opleiding in de transportsector.
