Lifestyle is haar levenstijl!
Ilse is heel kordaat, altijd enthousiast, pakt alles aan. Ze heeft een positieve uitstraling, is maatschappelijk heel begaan. Als docenten zijn wij echt blij met haar te mogen werken! Ze is een perfectionist: ze zit naast de opleiding zelfs op naailes. Vanuit een heel goed idee waaruit ze werkt wil ze alles perfect in elkaar zetten; dat het ontwerp een goede pasvorm heeft, dat het echt couture is. Ze is nergens te beroerd voor: ze durfde als enige studente model te staan tijdens een ‘waterig’ fotoshootproject. Ze heeft een heel eigen manier van presenteren en tekenen, in het proces gaat ze heel ver. Ze denkt lang na over dingen, is echt bezig met het concept. Bij Ilse is er veel ruimte om door te ontwikkelen. Ze wil ook echt iets bereiken. Daarnaast is ze heel flexibel en ruimdenkend, wat je voor dit vak echt nodig hebt.
Ilse is heel maatschappelijk begaan; ze heeft sieraden ontworpen en verkocht voor
stichting Nahid, deze onderhoudt een huis in Kabul (Afghanistan) voor vrouwen die geen sociaal en/of economisch vangnet hebben. Ook heeft ze in 2010 in Indonesië op een school voor kansarme kinderen geholpen.
Ik vind het een hele eer dat ik ben genomineerd voor de Koning Willem I College Awards, al voelt het een beetje raar omdat ik bezig ben om te leren voor het vak dat ik hopelijk later goed kan uitoefenen. Wat dus wil zeggen dat ik genomineerd ben voor een prijs van goed gedrag terwijl ik nog lang niet ben waar ik wil zijn. Wel is het een stimulering om jezelf scherp te houden en met 100% voor je passie te gaan.
Ilse's reactie toen ze hoorde dat zij de Student van het Jaar 2012 was: "Nee, dat is een foutje! Die anderen hebben het toch allemaal veel beter gedaan. Ik had het echt totaal niet verwacht......Alleen maar verbazing, verbazing, verbazing!"
Ik hoop dat ik aangenomen word op een modeacademie zodat ik mezelf kan blijven ontwikkelen. Ook hoop ik dat ik in de toekomst mensen om me heen en mensen die het nodig hebben, kan blijven helpen en zo mijn steentje kan bijdragen.
Stagebegeleiders Leen van Tol en Toon Seegers bIj Jan Taminiau:
Hoe kan je Ilse vergeten? Ze kwam binnen; bescheiden, volgzaam, maar bovenal vol goede moed. Ze ging zelfs een stap verder dan een goede stagiaire betaamt en vertrok als collega. Ze wist ons iedere dag weer te verrassen met oplossingen, ideeën en vragen. Vragen stellen was belangrijk, want op vragen kreeg ze antwoorden, en deze zijn de oplossingen op de vragen van morgen.
Jan Taminiau:
Onuitputtelijk zette zij zich in, niet vijf maar zeven dagen van de week, zonder vermoeidheidsverschijnselen. Als ze überhaupt al weet dat die bestaan. Het liefst had ze ook de nachten doorgewerkt! Tot haar grote geluk kreeg ze op de valreep deze kans: werken van ’s morgens 9 tot 4 uur ‘s middags, dan met bus en trein naar Brabant om vervolgens om 4 uur ’s nachts de bus te nemen naar Parijs. Daar met ons een show neerzetten en dan nog even terug naar Nederland waar ze midden in de nacht (rond 3 uur) in bed rolde.
Ilse is, zoals u zult begrijpen, een echte uitzondering!