Het eerste leerjaar was voor Tom héél pittig. Hij had veel zorgen voor en om zijn moeder en was constant met een half hoofd bij 'thuis'. Daarbij heeft Tom dyslexie, dus Nederlands en lappen tekst zijn voor hem echt lastig. Máár, Tom liet zich niet uit het veld slaan en ging naar bijles, zowel op school als bij een externe organisatie. Hij zet door, met enthousiasme, een flexibele houding en altijd die glimlach. Hoeft slechts een half jaar te verlengen om het verloren eerste jaar op te vangen: knap!
Tom's houding valt op! Het is een aanpakker, hij is sociaal, respectvol, stelt zich flexibel op, begripvol, geeft complimentjes, een heel prettig persoon. Als je dan kijkt naar wat hij op z'n bordje heeft gekregen de afgelopen jaren en wat hij in dit vakgebied met z'n dyslexie heeft moeten bijspijkeren, dan kun je alleen maar van een speciale prestatie spreken.
Tom vindt het gewoon heel leuk dat hij op deze manier wordt gewaardeerd!
Tom heeft al een baan aangeboden gekregen als onderwijsassistent bij De Eenbes waar hij nu stage loopt, en daar is hij heel blij mee. Doorstuderen naar een PABO-opleiding ziet hij niet zitten, dat wordt gezien de dyslexie te hoog gegrepen. En Tom zegt zelf ook "we moeten niet allemaal architect,directeur (of leraar) willen worden, daar is de maatschappij niet mee geholpen".
Tom's positieve houding viel direct op. De aandacht die hij geeft aan de leerlingen, een kopieerklusje, het complimentje wat hij een leerling geeft... zó'n onderwijsassistent wil de Eenbes graag houden, dus er zijn al gesprekken geweest om hem na de opleiding in dienst te nemen.
Creatief nadenken, sport & spel, de interactie, taken van de leraar uit handen nemen, of nog wat extra uitleg geven aan de leerlingen, het is zijn ding. Tom weet dat een job als onderwijsassistent hem 100% past!